Στην Πάτρα η.... "επανάσταση" αρχίζει και τελειώνει στο Καρναβάλι - Γκρίνια, γκρίνια... και ουσία 0!

Μήπως να το πάρουμε αλλιώς;

Με την κρίση να έχει γίνει πλέον ρουτίνα στην κοινωνία μας οι ρυθμοί της ζωής δείχνουν να βαδίζουν πάνω της, χωρίς να υπάρχει κάποιο σημάδι πως κάτι πρόκειται να αλλάξει στο μέλλον.

Είναι μια κατάσταση που λίγο πολύ όλοι βιώνουμε στο πετσί μας τα τελευταία χρόνια έτσι όπως την ζούμε αλλά και έτσι όπως μας την… σερβίρουν ορισμένα ΜΜΕ.

Αυτό πάντως που παρατηρείται γενικότερα είναι η απραξία των περισσότερων πολιτών και η αδράνεια τους στο να αλλάξει κάτι ριζικά στα σοβαρά θέματα του τόπου, αλλά και η δράση τους αντίστοιχα σε πράγματα που έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Δεν μιλάμε βέβαια για το σύνολο του κόσμου αλλά για το μεγαλύτερο ποσοστό του που αποτελείται από πιο νεαρές ηλικίες.

Στην Πάτρα η.... "επανάσταση" αρχίζει και τελειώνει στο Καρναβάλι - Γκρίνια, γκρίνια... και ουσία 0!

Πως αλλιώς να σχολιάσει κανείς το γεγονός πως για να βγει μαζικά ο κόσμος στους δρόμους πρέπει να κλείσει η θύρα 13 από τον Κοντονή ή να κάνει απεργία πείνας ο εκάστωτε Νίκος Ρωμανός την στιγμή που όταν κόβονται συντάξεις και ξεπουλιέται η χώρα οι πλατείες και οι δρόμοι είναι άδειοι και τα καφέ γεμάτα;

Αν κοιτάξουμε στα του οίκου μας δε, εδώ στην Πάτρα, η κατάσταση είναι τουλάχιστον απελπιστική.

Και αυτό γιατί θυμόμαστε να γίνουμε επαναστάτες μια φορά τον χρόνο, σε κλίμα υποτίθεται γιορτής.

Η διαπίστωση αυτή έρχεται από το γεγονός πως όλο τον υπόλοιπο χρόνο ζούμε σαν να είναι όλα φυσιολογικά. Σε μια πόλη που ταλανίζεται όλο και περισσότερο από την φτώχεια και την πείνα, με ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για λίγο φαγητό, τους άστεγους να αυξάνονται και τα προγραμματισμένα συλλαλητήρια να πραγματοποιούνται μεταξύ συγγενών και φίλων, βγάζουμε μια εικόνα προς τα έξω πως ζούμε στον κόσμο μας και αυτό γιατί απλά δεν μιλάει σχεδόν κανείς όσο θα έπρεπε για αυτά τα θέματα.

Κι εκεί λοιπόν που αλλάζει ο χρόνος, ορισμένοι αφού έχουν όλα τα προβλήματα τους -όπως φαίνεται από την δράση τους- τακτοποιημένα θυμούνται πως πρέπει με κάτι να αντιδράσουν.

Και τι είναι αυτό; Μα φυσικά το Καρναβάλι.

Έτσι λοιπόν σαν… κουτσομπόλες γιαγιάδες πιάνουν το facebook και ότι άλλο μέσο μπορούν και ξεκινάει ο ένας να κατακεραυνώνει τον άλλον με θέματα που απλά δεν θα έπρεπε να μας απασχολούν και τόσο.

Συγγνώμη αλλά όταν βασικό μας πρόβλημα για μια εβδομάδα είναι αν θα αλλάξει η ημερομηνία της έναρξης και θα ΤΟΛΜΗΣΕΙ να χαλάσει το έθιμο του Τριωδίου, όταν κοιτάμε τι εσώρουχο φόρεσε ο Τελάλης, όταν κρεμόμαστε από τα χείλια του Πελετίδη στην ομιλία του για να τον πούμε αμέσως κουμούνι και ασχολούμαστε γενικότερα με τρίχες, μόνο προβληματική εικόνα βγάζουμε κατά έξω.

Και ακόμα είμαστε στην αρχή. Φανταστείτε τι προβλήματα έχουν να ξετρυπώσουν κάποιοι μέχρι τις 12 Μαρτίου.

Σαν να τα έχουμε λύσει όλα και έχουμε την δυνατότητα να “επαναστατήσουμε” για αυτά.

Αν μη τι άλλο τα όσα συμβαίνουν στην πόλη μας φαίνονται και στην υπόλοιπη Ελλάδα και αν ένα πράγμα χαλάει το Πατρινό Καρναβάλι είναι πως τρωγόμαστε μεταξύ μας όταν σε άλλες πόλεις κοιτούν την ουσία και όχι να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου.

Αν θα έπρεπε να κρίνουμε κάτι και να μας απασχολήσει αυτό θα ήταν πως έχει χαθεί το αστείρευτο κέφι και το μεράκι που διέκρινε τα παλιότερα χρόνια το Πατρινό Καρναβάλι. Τότε που οι καρναβαλιστές παρέλαυναν στην βραδινή ποδαράτη και το έπαιρναν σερί μέχρι την Κυριακή το μεσημέρι απ’ την χαρά τους για να ξαναπαρελάσουν, χωρίς να “πλακώνονται” τα γκρουπ μεταξύ τους για το ποιο είναι το πιο πολυάριθμο και χωρίς να ξυπνάνε κάποιοι την καθαρά Δευτέρα από το αλκοόλ που κατανάλωσαν το Σαββατόβραδο.

Αντί λοιπόν να κρίνουμε τα πάντα και να μην αφήνουμε τίποτα να πέφτει κάτω μήπως θα ήταν προτιμότερο τα λόγια να γίνουν πράξεις μέσα από ουσιαστικές προτάσεις και ιδέες για τον θεσμό;

Εκτός και αν είμαστε της λογικής πως οι πράξεις κουράζουν, ενώ με ένα post στο facebook σε 2 λεπτά καθάρισες.

Και επαναστάτης είσαι δηλαδή και ιδεολόγος.

Συμπερασματικά είχαμε, έχουμε και θα έχουμε το πιο διάσημο Καρναβάλι της Ελλάδας αλλά όπως όλα τα πράγματα στην ζωή έτσι και αυτό φθείρεται. Και η διατήρηση του πρέπει να γίνει μέσα από μια συλλογική προσπάθεια των πολλών και όχι από ψεφτομαγκιές και επαναστάσεις των λίγων…

Μήπως να το πάρουμε αλλιώς τελικά; Ή μια επανάσταση που μας έμεινε εδώ στην Πάτρα να μην την τσακίσουμε και αυτή;

Μεταξύ σοβαρού και αστείου λοιπόν (όπως και οι παραπάνω φωτογραφίες) ας αφήσουμε την γκρίνια και ας δούμε τον θεσμό σαν μια γιορτή.

Τίποτα παραπάνω…

Πηγή: patrasevents.gr

Σχόλια: