Διανύουμε τις ώρες της κορύφωσης του Θείου Δράματος, προσμένοντας να έρθει η Ανάσταση. Είναι όμως δεκάδες συνάνθρωποι μας που διανύουν τον δικό τους Γολγοθά, σηκώνουν τον δικό τους Σταυρό, μένοντας μονάχοι, χωρίς να έχουν την δυνατότητα για να γιορτάσουν.

Άνθρωποι που δεν προσμένουν καμία Ανάσταση και μπροστά στον δρόμο προς τον Γολγοθά που βαδίζουν, μπροστά στα βάσανα που τους έχουν επιφέρει οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουν, δεν μπορούν να αντιληφθούν και να συνειδητοποιήσουν το μήνυμα της ζωής, της νίκης του φωτός έναντι του σκοταδιού και του θανάτου και όλα εκείνα τα μηνύματα που εμπεριέχει ο συμβολισμός της.

Αυτές τις Άγιες μέρες που διανύουμε, την ώρα που οι περισσότεροι από εμάς θαετοιμάζουμε το αρνί για την σούβλα, την μαγειρίτσα ή και το κοκορέτσι, ας θυμόμαστε ότι υπάρχουν άνθρωποι στους δρόμους της Πάτρας που τριγυρνούν μόνοι, χωρίς να έχουν κανένα δικό τους άνθρωπο, χωρίς να μπορούν να πάρουν ακόμα και μία φέτα ψωμί.

Άνθρωποι που συναντάς τα βράδια να κοιμούνται στα παγκάκια και στις πλατείες της Πάτρας, βρίσκοντας πρόχειρα καταλύματα για να περάσουν την νύχτα τους. Η εικόνα αυτή έχει μπει άλλωστε στην καθημερινότητα μας εδώ και αρκετούς μήνες σε αυτή την πόλη.

Ανθρώπους δηλαδή να επαιτούν, άλλους να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγώσιμα και άλλους να κοιμούνται στα πεζοδρόμια και στο γρασίδι. Όσο Άγιες και αν είναι αυτές οι μέρες, η φτώχεια κυριαρχεί στους δρόμους της Πάτρας, ενώ κρύβεται σίγουρα πίσω από τους τοίχους δεκάδων νοικοκυριών που παλεύουν για να επιβιώσουν, σε μία «σκοτεινή» εποχή.

Σε μία εποχή που ακόμα και η επιβίωση είναι δύσκολη. Ας έχουμε στο νου μας και αυτούς τους ανθρώπους αυτές τις μέρες που έρχονται. Και ας αγωνιζόμαστε καθημερινά ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί για να φέρουμε μία ακόμα ανάσταση. Μία δική μας ανάσταση. Την ανάσταση ενός καλύτερου κόσμου.

(Η φωτογραφία είναι του Γιάννη Γεωργακόπουλου από τον πεζόδρομο της Ρήγα Φεραίου της Πάτρας).

Πηγή: patrasevents.gr